Μονοπάτια της Περιοχής

Περπατωντας στο Πηλιο.

Το Πήλιο είναι επίσης ξακουστό για τα μονοπάτια του – το παλιό οδικό δίκτυο της περιοχής, χτισμένο από παλιούς τεχνίτες της πέτρας. Στα καλντερίμια αυτά ξεδιπλώνεται η ιστορία της περιοχής και αναδεικνύεται η ομορφιά της φύσης. Θαυμάστε τα τα πανέμορφα τοξωτά γεφύρια, τα παλιά λιθόστρωτα, τις δημόσιες κρήνες με ένα απολαυστικό περίπατο στα μονοπάτια αυτά.

Αρκετά από αυτά είναι ανακατασκευασμένα σε ένα δίκτυο 29 πανέμορφων διαδρομών λιθόστρωτων και μονοπατιών του Πηλίου, συνολικού μήκους 190 χιλιομέτρων.

Μερικές από τις περιπατητικές διαδρομές του Πηλίου (μονοπάτια) είναι οι ακόλουθες και μπορείτε να τις δείτε αναλυτικά εδώ:
 
Κισσός(540μ)–Αγριολεύκες(1470μ)–Αγ.Γεώργιος Νηλείας(600μ)
Καλά Νερά(10μ)–Πινακάτες(580μ)–Βυζίτσα(480μ)–Καλά Νερά
Λέστιανη(500μ)–Μονή Σουρβιάς(704μ)–Λαντοβίτος(1012μ)–Πουρί(435μ) – Λαγωνίκα(1295μ)–Λαντοβίτος–Μ. Σουρβιάς-Λέστιανη
Αγ.Γεώργιος Νηλείας(700μ)–Τσαγκαράδα(800μ)
Βένετο(220μ) – Μονή Φλαμουρίου(580μ)

Χάνια - Καταρράκτες - Μακρυρράχη (Μονοπάτι των Καταρρακτών)

Το ρέμα στην Πλακωτούρα

Απόσταση; 9,1 χλμ.
Διάρκεια: 4,5 ώρες με στάσεις
Υψόμετρο: από 1200 μ. (αρχή) σε 320 μ. (πλατεία Μακρυρράχης)
Συνολική ανάβαση: 120 μ.  Συνολική κατάβαση: 1015 μ.
Σήμανση: κόκκινα σημάδια, στρογγυλά πινακιδάκια
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: καταφύγιο κυνηγών στο Νησάκι, Παναγίτσα

 Αυτή είναι μια καταπληκτική διαδρομή μέσα σε δάσος οξιάς και καστανιάς σε ένα μέχρι πρόσφατα άγνωστο μονοπάτι, παράλληλο με την πορεία του Μεγάλου ρέματος. Το ρέμα αυτό βρίσκεται ανάμεσα Ανήλιο και Μακρυρράχη και καταλήγει στην παραλία του Μπάνικα στο Αιγαίο. Ερευνήθηκε, καθαρίστηκε και σηματοδοτήθηκε από τον Ε.Ο.Σ. Βόλου, με την πολύτιμη βοήθεια των Μακρυρραχιωτών, και περπατήθηκε για πρώτη φορά στις 29/5/2016.

Χαμηλή νέφωση κατηφορίζοντας από τα Χάνια  προς το καταφύγιο κυνηγών

Αυτό που κυρίως χαρακτηρίζει τη διαδρομή και την κάνει ξεχωριστή, είναι τα πολλά τρεχούμενα  νερά, που σχηματίζουν εντυπωσιακούς καταρράκτες και λιμνούλες (βάθρες) στα σημεία όπου συναντούμε και διασχίζουμε το ρέμα (τουλάχιστον σε τρία). Έτσι, την ονομάσαμε  ''Μονοπάτι των Καταρρακτών''.

Ο καταρράκτης στα Καβούρια

        Ένας πρακτικός τρόπος για να πραγματοποιηθεί η πορεία, είναι να αφήσουμε το αυτοκίνητό μας στο πρώτο πάρκινγκ του χιονοδρομικού κέντρου (το πρώτο από τα τρία που συναντάμε ανεβαίνοντας από τα Χάνια) και να γυρίσουμε πίσω από τη Μακρυρράχη στα Χάνια με το λεωφορείο που περνά στις 17.15' τη χειμερινή περίοδο (ή στις 18.00΄ την καλοκαιρινή, δείτε στο www.ktelvolou.gr). Μπορούμε όμως και να γυρίσουμε στα Χάνια περπατώντας από την άλλη διαδρομή, το κυριο καλντεριμι Χανια-Μακρυραχη μέσω Αγίων Αναργύρων-Προφήτη Ηλία (4 ώρες). Από τη Μακρυρράχη μπορούμε ακόμη να συνεχίσουμε προς Ανηλιο (1 ώρα) και μετά προς Αη Γιαννη, (1 ώρα) ή να κατηφορίσουμε (κυρίως σε άσφαλτο) προς Αγίους Σαράντα και Χορευτό.
       Στην πλατεία της Μακρυρράχης θα βρούμε καφενείο και εστιατόριο ανοικτά όλο το χρόνο. Στο χωριό λειτουργεί επίσης ξενοδοχείο.

         Ξεκινώντας λοιπόν από το πρώτο πάρκινγκ του χιονοδρομικού, βαδίζουμε αρχικά ανεβαίνοντας στην άσφαλτο. Μετά από πενήντα μέτρα, προσέχοντας τα κόκκινα σημάδια και τις πινακίδες στα αριστερά μας,  μπαίνουμε στο μονοπάτι που κατηφορίζει ελαφρά.

Το μονοπάτι ανάμεσα σε χαμηλές οξιές

       Περνούμε ένα ρεματάκι και μετά βαδίζουμε ομαλά πάνω σε μια ράχη με κατεύθυνση προς τα βορειοανατολικά. Απέναντι βλέπουμε την κορυφή Αγριόλευκες με τις πίστες του σκι. Η βλάστηση εδώ αποτελείται κυρίως από χαμηλές οξιές και σε ένα σημείο περνούμε από τα ερείπια πέτρινου κτίσματος.

Οι Αγριόλευκες από το μονοπάτι

      Το μονοπάτι στη συνέχεια κατηφορίζει πιο απότομα, όμως είναι καλά σηματοδοτημένο και δεν υπάρχει περίπτωση να χαθούμε. Τελικά βγαίνουμε σε διασταύρωση σε δασικό δρόμο, στη θέση Νησάκι. Εδώ, λίγα μέτρα πιο πάνω δίπλα στο δρόμο, είναι το καταφύγιο κυνηγών Μακρυρράχης, ένα καλό σημείο για να κάνουμε μια στάση (κανονικά υπάρχει και νερό). Το καταφύγιο είναι πάντα ανοικτό και υπάρχει δυνατότητα να διανυκτερεύσει κανείς.

Καταφύγιο κυνηγών Μακρυρράχης στο Νησάκι

         Επιστρέφοντας στη διασταύρωση, όπου υπάρχει στύλος με πινακιδάκι, παίρνουμε τον δρόμο με κατεύθυνση ανατολική. Περνούμε ένα ρέμα και λίγο παρακάτω, σε δεξιά στροφή του δρόμου φεύγουμε ευθεία προς τα κάτω μέσα στο δάσος με ψηλές οξιές. 

Οξιά δεμένη κόμπο

       Το μονοπάτι κατά διαστήματα δεν είναι σαφές, όμως μας βοηθούν τα κόκκινα σημάδια. Περνούμε άλλο ρέμα και βγαίνουμε πάλι στο δασικό δρόμο στη θέση ''Πλακωτούρα''.

      Εδώ θα κάνουμε οπωσδήποτε μια παράκαμψη πέντε λεπτών προς τα αριστερά για να επισκεφθούμε τον καταρράκτη. Ο δρόμος ξαναπερνά το ρέμα και σε λίγο τερματίζει εκεί όπου συναντά νέο ρέμα. Τα νερά εδώ κάνουν μια μικρή βάθρα και μετά κατηφορίζουν ορμητικά σε αυλάκι μέσα στο βράχο. 

Το αυλάκι στο βράχο στην Πλακωτούρα

        Ακολουθούμε την πορεία του νερού από δίπλα, βαδίζοντας στην ομαλή κατηφορική βραχοπλαγιά που δε γλιστράει εφ` όσον είναι στεγνή, και φτάνουμε λίγο παρακάτω μπροστά σε εντυπωσιακό, αέρινο καταρράκτη δεκαπέντε μέτρων, που πέφτει ψηλά από το βράχο και προστίθεται στα νερά που τρέχουν άφθονα από κάτω. Κάποιος τον αποκάλεσε ''Λειβαδίτη του Πηλίου''! Η αίσθηση που δημιουργεί το μαγευτικό αυτό μέρος δεν περιγράφεται και απλώς καθόμαστε πάνω στο βράχο για να την απολαύσουμε. Εδώ υπήρχε ''Δέση'', δηλαδή αυλάκι νερού, ήδη από την εποχή της Τουρκοκρατίας, για την άρδευση των κτημάτων που είναι χαμηλότερα (η ''Δέση από την Πλακωτούρα'').

Θαυμάζοντας την ομορφιά του καταρράκτη στην Πλακωτούρα

           Επιστρέφουμε πίσω και ακολουθούμε το δρόμο που ανηφορίζει ελαφρά. Σε διασταύρωση πάμε ευθεία και αρχίζουμε να κατηφορίζουμε. Σε λίγο, εκεί όπου μέσα στο δρόμο είναι πεσμένο ένα  μεγάλο δέντρο, τον αφήνουμε και ακολουθούμε τα σημάδια αριστερά κάτω και αμέσως μετά προς τα δεξιά, σε μονοπάτι που τραβερσάρει ομαλά την πλαγιά. Περνούμε από δύο ερειπωμένα καλύβια καθώς κατηφορίζουμε. Παρακάτω διασχίζουμε τσιμεντένιο αυλάκι. Εδώ, αν βαδίσουμε για λίγο δίπλα στο αυλάκι προς τα αριστερά (με ένα πέρασμα ακατάλληλο για αυτούς που έχουν υψοφοβία), θα συναντήσουμε πάλι μικρό καταρράκτη με βάθρα κάτω από το αυλάκι. Από εδώ, οι τολμηροί μπορούν να ανέβουν μέχρι την Πλακωτούρα κάνοντας αναρρίχηση στα βράχια, όταν τα νερά είναι λίγα.

To αυλάκι, χαμηλότερα από την Πλακωτούρα

            Συνεχίζοντας να κατηφορίζουμε στο μονοπάτι, σε λίγο φθάνουμε στην τοποθεσία ''Πόρος'', όπου τα νερά του ρέματος τρέχουν ορμητικά κάτω από τα πλατάνια και σχηματίζουν από κάτω μια μεγάλη βάθρα, κατάλληλη για κολύμπι από τους τολμηρούς. Λίγα μέτρα πριν φτάσουμε στο ρέμα, φεύγει ένα μονοπάτι δεξιά (χωρίς σήμανση) που μας κατεβάζει στην εντυπωσιακή  βάθρα. 

Aπολαμβάνοντας μια δροσερή βουτιά στη μεγάλη βάθρα του Πόρου

        Αυτό είναι άλλο ένα σημείο μεγάλης ομορφιάς που θα μας καθηλώσει για αρκετή ώρα μέχρι να τη χορτάσουμε.

Η βάθρα στον Πόρο

          Διασχίζουμε το ρέμα και το μονοπάτι βγαίνει λίγο πιο πάνω σε κτήμα με μηλιές. Περνούμε μέσα από το κτήμα και βγαίνουμε σε τσιμεντοστρωμένο αγροτικό δρόμο. Αν τον ακολουθήσουμε προς τα πάνω (αριστερά) θα μας βγάλει στο Καράβωμα, απ` όπου μπορούμε να περπατήσουμε πίσω στα Χάνια από την κυρια διαδρομη Χανια-Μακρυραχη μέσω Προφήτη Ηλία. Εμείς όμως ακολουθούμε τον τσιμεντόδρομο προς τα δεξιά κατηφορίζοντας. Ο δρόμος κάνει ένα ''S'' και μετά τον αφήνουμε (προσοχή στα κόκκινα σημάδια δεξιά όπως κατεβαίνουμε), μπαίνοντας μέσα σε ένα κτήμα με μηλιές. Σύντομα μπαίνουμε πάλι σε δάσος οξιάς ακολουθώντας τα σημάδια, και σε λίγο φθάνουμε ξανά στην κοίτη του ρέματος, στην τοποθεσία ''Καβούρια'', που ονομάστηκε έτσι από τα καβούρια του γλυκού νερού που υπήρχαν άλλοτε εδώ. Εμείς  πάντως έτυχε να δούμε κάμποσα βατράχια, αλλά καθόλου καβούρια.

Ο καταρράκτης στα Καβούρια

'         Πολλά νερά έρχονται από επάνω και σχηματίζουν καταρράκτη απλωμένο. Ο βράχος εμφανίζει περίτεχνα σχήματα από τη διάβρωση του νερού και το όλο σκηνικό συμπληρώνει η λιμνούλα από κάτω. Πάλι εδώ θα σταθούμε για να απολαύσουμε την ασύγκριτη αίσθηση που δημιουργούν τα στοιχεία της φύσης στον επίγειο αυτόν παράδεισο, όπου είχαμε την τύχη να βρεθούμε.

            Περνούμε ξανά το ρέμα και βαδίζουμε πλέον σε δρόμο, που μπαίνει μέσα σε δάσος από μεγάλες καστανιές. Δεξιά φεύγει άλλος δρόμος πηγαίνοντας προς Ανήλιο και Κισσό. Εμείς βαδίζουμε ομαλά παράλληλα με το ρέμα, έχοντας εντυπωσιακή θέα της άγριας πλαγιάς απέναντι, κατάφυτης από πυκνή βλάστηση.

Στο δρόμο προς την Παναγίτσα μέσα στο δάσος καστανιάς

         Στο δρόμο μας πιο πέρα συναντούμε το εκκλησάκι της Παναγίτσας (Ζωοδόχου Πηγής). Δίπλα στο ξωκλήσι τρέχει λίγο πόσιμο νερό από έναν σωλήνα. 

Παναγίτσα (Ζωοδόχος Πηγή)

          Αφήνουμε άλλο δρόμο δεξιά μας και συνεχίζουμε κατηφορικά ακολουθώντας το Μεγάλο Ρέμα. Σε πέντε λεπτά υπάρχει άλλο ένα τμήμα του μονοπατιού με κόκκινα σημάδια αριστερά. Εδώ έχουμε την επιλογή, ή να συνεχίσουμε στο δρόμο (πιο εύκολο αλλά και κάπως πιο βαρετό), ή να πάρουμε το μονοπάτι, το οποίο πιο πέρα κατεβαίνει ξανά στην κοίτη του ρέματος. Εδώ κανονικά θα διασχίζαμε το ρέμα και θα βγαίναμε στην άσφαλτο ομαλά και σύντομα όπως πήγαινε κανονικά το μονοπάτι, αλλά δυστυχώς ο ιδιοκτήτης του θερμοκηπίου έχει κλειδωμένη περίφραξη, οπότε πρέπει αναγκαστικά να ανεβούμε με λίγη δυσκολία ξανά στο χωματόδρομο που περνάει λίγο παραπάνω, για να βγούμε τελικά στη γέφυρα της ασφάλτου ανάμεσα Μακρυρράχη και Ανήλιο, στη θέση ''Φελούκα''. Εδώ υπάρχουν θερμοκήπια (και τα δύο χωριά έχουν μεγάλη παραγωγή καλλωπιστικών φυτών).           Περνούμε τη γέφυρα πηγαίνοντας προς τα αριστερά (βόρεια) και, βαδίζοντας πλέον πάνω στην κύρια άσφαλτο, σε εννιακόσια μέτρα φθάνουμε στην πλατεία της Μακρυρράχης.

Η πλατεία της Μακρυρράχης

Μονοπατι Χανια-Ζαγορα

Τα Χάνια είναι ένα πολύ καλό σημείο για το ξεκίνημα της διαδρομής γιατί είναι το ψηλότερο σημείο του δρόμου Βόλου- Ζαγοράς. Για τα Χάνια υπάρχουν 4 δρομολόγια του ΚΤΕΛ από το Βόλο. Το ξεκίνημα της διαδρομής γίνεται από το ξενοδοχείο Πηλέας, σε υψόμετρο περίπου 1200 μέτρα. Θα χρειαστείτε περίπου 3 ώρες για να φτάσετε στη Ζαγορά.

• Στο πίσω μέρος του Πηλέα, ανάμεσα στο ξενοδοχείο και ένα μικρό γήπεδο, ξεκινά αγροτικός δρόμος ο οποίος διακλαδίζεται. Ακολουθούμε το δεξί κλάδο.
• Ο δρόμος στενεύει, γίνεται καλντερίμι και περνά πάνω από ένα ρέμα.
• Στη συνέχεια ενώνεται με άλλο αγροτικό δρόμο που έρχεται από τα αριστερά και ξαναγίνεται καλντερίμι. Στο σημείο αυτό υπάρχει και η χαρακτηριστική κίτρινη ταμπέλα της σήμανσης. Στο Πήλιο συναντάμε συχνά τέτοιες ταμπέλες, δυστυχώς όμως μόνο στο ξεκίνημα των διαδρομών… Προφανώς όποιος τις έβαλε δεν πίστευε ποτέ ότι κάποιος θα ήθελε να πάει με τα πόδια από τα Χάνια στη Ζαγορά.

  

• Συναντάμε ασφαλτόδρομο και για να ξαναβρούμε το μονοπάτι ακολουθούμε την άσφαλτο λίγο αριστερά.
• Στο σημείο όπου διακλαδίζονται 4 μονοπάτια, ακολουθούμε εκείνο που πηγαίνει παράλληλα με τη γραμμή της ΔΕΗ.
• Συνεχίζοντας, το καλντερίμι συναντά τον ασφαλτόδρομο δέκα ακόμη φορές. Αυτό γίνεται γιατί ο δρόμος κατηφορίζει με φουρκέτες. Σε όλες τις συναντήσεις με τον ασφαλτόδρομο, ξαναβρίκουμε το καλντερίμι περπατώντας αριστερά στην άσφαλτο, άλλες φορές λίγο και άλλες πολύ. Στην 6η συνάντηση θα βρείτε βρύση, μεταξύ 8ης και 9ης υπάρχει καθίζηση (προσοχή!), ενώ μεταξύ 9ης και 10ης το υπάρχει πυκνή βλάστηση από φτέρες.
• Στη 10η (και τελευταία) συνάντηση με την άσφαλτο βρίσκουμε βαδίζοντας αριστερά την εκκλησία του προφήτη Ηλία. Εκεί υπάρχει βρύση και υπόστεγο για ξεκούραση.
• Συνεχίζοντας στην άσφαλτο, συναντάμε αγροτικό δρόμο δεξιά τον οποίο ακολουθούμε βαδίζοντας μέσα σε κτήματα με μηλιές.
• Στην επόμενη διακλάδωση, όπου υπάρχει παλιό σπίτι, ακολουθούμε το δεξί κλάδο.
• Στο τέλος του δρόμου στρίβουμε δεξιά και ακολουθώντας τον αγροτικό δρόμο βγαίνουμε στην άσφαλτο.
• Από το σημείο αυτό κατηφορίζουμε ακολουθώντας την άσφαλτο μέχρι τη Ζαγορά, περπατώντας 1.5 ώρες περίπου ακόμα. Τόσο στους χάρτες όσο και στο βιβλίο του Ν. Χαρατσή, φαίνεται να υπάρχει συντομότερη διαδρομή που ακολουθεί το καλντερίμι μετά τον προφήτη Ηλία και για μια απόσταση 2 χλμ περίπου. Δε μπορέσαμε να την ακολουθήσουμε αφ’ ενός γιατί πίσω από τον προφήτη Ηλία το καλντερίμι έχει κλείσει από οργιώδη βλάστηση και αφ΄ετέρου δε βρήκαμε κάποια ταμπέλα που να μας οδηγήσει σε αυτό αργότερα. Επειδή η πορεία στην άσφαλτο είναι μάλλον άχαρη, μπορείτε από τον προφήτη Ηλία να συνεχίσετε και με λεωφορείο για τη Ζαγορά.